KONYA’NIN YÖRESEL KELİMELERİ

Her ülkenin kendine özgü bir gırtlağı ve söyleyiş farklılıklarının olduğu, bölgeden bölgeye değişen farklı söyleyiş biçimleri vardır. Konya yöresel şivesi şehir merkezinde çok farklılık göstermese de kırsal kesimlerde oldukça değişik ifadeleri vardır.

Konya yöresinin kendine has kelimelerinden bazıları şunlardır;

Alettirik                : Elektrik

Kiyat                      : Kağıt

Garannık              : Karanlık

Aba                         : Abla

Accık                      : Azıcık.

Böcü                       : Böcek

Bülüç                     : Piliç.

Güccük                  : Küçük

Gicişmek              : Kaşınmak

Hökele                  : Ukala

Zimbit                   : Zifiri karanlık.

Haranı                  : kazan

Hazaar                  : galiba

Gumpir                 : Patates

Pantul                    : Pantolon

Mezer                     : Mezar

Zıttına gitmek     : hoşlanmamak

Sandelle                : Sandalye

Bışgı                       : Testere

Motur                    : Traktör

Gupa                      : Bardak

Acep                       : Acaba

Depik                     : Tekme

Zibil                        : Çok fazla

Zoba                       : Soba

Zerhoş                   : Sarhoş

Bıdırdamak         : Konuşup durmak

Cıbartmak            : morartmak

Dinelmek              : Ayakta durmak

Gakılı                     : Bir sürü, çok

Iscak                       : Sıcak

İkrah etmek         : Tiksinmek

Kösülmek             : Yenilmek

Okumak                 : Davet etmek

Seğirtmek             : Koşmak

Tehne                     : Tenha

Tığteber                : Bomboş

Zınarmak             : Karşı gelmek

Zınılamak            : Patlamak

Dal                          : Sırt

Elcek                      : Eldiven

Gonşu                    : Komşu

Hacemmi             : Hacı Amca

Gaysi                      : Kayısı

Aporle                   : Hoparlör

Yiter                       : Yeter