
KONYA’NIN YÖRESEL KELİMELERİ
Her ülkenin kendine özgü bir gırtlağı ve söyleyiş farklılıklarının olduğu, bölgeden bölgeye değişen farklı söyleyiş biçimleri vardır. Konya yöresel şivesi şehir merkezinde çok farklılık göstermese de kırsal kesimlerde oldukça değişik ifadeleri vardır.
Konya yöresinin kendine has kelimelerinden bazıları şunlardır;
Alettirik : Elektrik
Kiyat : Kağıt
Garannık : Karanlık
Aba : Abla
Accık : Azıcık.
Böcü : Böcek
Bülüç : Piliç.
Güccük : Küçük
Gicişmek : Kaşınmak
Hökele : Ukala
Zimbit : Zifiri karanlık.
Haranı : kazan
Hazaar : galiba
Gumpir : Patates
Pantul : Pantolon
Mezer : Mezar
Zıttına gitmek : hoşlanmamak
Sandelle : Sandalye
Bışgı : Testere
Motur : Traktör
Gupa : Bardak
Acep : Acaba
Depik : Tekme
Zibil : Çok fazla
Zoba : Soba
Zerhoş : Sarhoş
Bıdırdamak : Konuşup durmak
Cıbartmak : morartmak
Dinelmek : Ayakta durmak
Gakılı : Bir sürü, çok
Iscak : Sıcak
İkrah etmek : Tiksinmek
Kösülmek : Yenilmek
Okumak : Davet etmek
Seğirtmek : Koşmak
Tehne : Tenha
Tığteber : Bomboş
Zınarmak : Karşı gelmek
Zınılamak : Patlamak
Dal : Sırt
Elcek : Eldiven
Gonşu : Komşu
Hacemmi : Hacı Amca
Gaysi : Kayısı
Aporle : Hoparlör
Yiter : Yeter